در ماههای اخیر، مردم سیستان و بلوچستان با خاموشیهای مکرر و طولانیمدت گاه تا ۴ ساعت در روز دستوپنجه نرم میکنند؛ خاموشیهایی که در گرمای طاقتفرسا، زندگی بدون وسایل سرمایشی را به امری دشوار و پرمشقت تبدیل کرده است. فشار این وضعیت تنها به گرما محدود نمیشود: وسایل برقی خانوادههای کمدرآمد میسوزد، مواد غذایی فاسد میشود، کسبوکارهای کوچک ناخواسته تعطیل میشوند و بیماران وابسته به تجهیزات برقی، هر بار با اضطراب در انتظار بازگشت برق میمانند.
با وجود این شرایط، انتصابات در رأس مدیریت توزیع برق استان، پرسشها و نگرانیهای جدی ایجاد کرده است. فردی بدون سابقه قابلتوجه در مدیریت کلان، صرفاً با اتکا به روابط سیاسی، از یک پست محلی به جایگاه مدیرکل ارتقا یافته است؛ در حالی که در خود استان، نیروهای متخصص و باسابقه با مدارک علمی بالاتر و تجربه چندین ساله در حوزه برق، همچنان در صف ارتقا ماندهاند.
مردم با گلایه میپرسند چرا بار مشکلات مدیریتی و ضعف برنامهریزی باید بر دوش آنها بیفتد و چرا انتصابها بر پایه شایستگی، تجربه و شناخت فنی انجام نمیشود. بهانههایی مانند گرمای هوا یا مصرف زیاد، شاید بخشی از ماجرا را توضیح دهد، اما دلیل انتخاب مدیر ناتوان و بیبرنامه نیست.
انتظار عمومی این است که مسئولان با نگاهی کارشناسانه، از نیروهای کارآزموده و آشنا با شرایط بومی بهره بگیرند، برنامهای شفاف برای کاهش خاموشیها ارائه دهند، و با اطلاعرسانی دقیق و جبران خسارات، اعتماد آسیبدیده مردم را بازسازی کنند. سیستان و بلوچستان بیش از هر زمان دیگری به مدیریتی نیاز دارد که برق را به خانهها و آرامش را به زندگی مردم بازگرداند، نه مدیری که تنها چراغ سیاست را روشن نگاه دارد.
